Żakardy w muzeum w Opatówku [FOTO]

Wystawa ma przybliżyć zarówno technikę żakardową – zastosowaną w produkcji tekstyliów - jak i poprzez wybrane przykłady – wytwory europejskiego przemysłu i osiągnięcia polskiej tkaniny artystycznej.

Zwiedzając wystawę można prześledzić powstawanie tkaniny żakardowej od projektu plastycznego, technicznego, łańcucha kart , aż do gotowego wyrobu.

Można zobaczyć przykłady różnych rodzajów dzieł tekstylnych, jakie były modne i lansowane od XIX w. do naszych czasów. Od żakardowej kopii jednej z najsłynniejszych tapiserii europejskich z przedstawieniem alegorii zmysłu słuchu według XV-wiecznej serii „Dama z jednorożcem” (ze zbiorów Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi) poprzez ogromnie popularne w wieku XIX i XX tkane portrety sławnych ludzi, widoczki w stylu japońskim, makatki z scenami rodzajowymi do wzorzystych jedwabiów, tkanych na potrzeby liturgii, eksplorujących różne formy historyczne.

Wystawa „Żakardy. Dzieła sztuki użytkowej XIX-XXI wieku” czynna będzie do 6 stycznia 2018 roku.

Jak powstał żakard?

W 1805 roku Joseph Marie Jacquard opracował metodę sterowania nitkami osnowy za pomocą kart perforowanych. Otwory w odpowiednich miejscach karty kierowały zaczepami wybierającymi nitki osnowy w odpowiednim kolorze dla danego wzoru na tkaninie. Było to pierwsze w dziejach sterowanie maszyny za pomocą programu.

Mechanizmy nicielnicowe służące do wytwarzania wzorzystych tkanin lub dzianin, sterowały według założonego programu (zarejestrowanego na kartach dziurkowanych) grupami nitek osnowy. Natomiast mechanizm żakardowy może sterować pojedynczymi nitkami osnowy i pozwala uzyskać na tkaninie dowolne, bardzo skomplikowane barwne wzory, ograniczone jedynie wyobraźnią projektanta.

Sposób sterowania maszyną żakardową stanowi pierwowzór pamięci (karty perforowane) komputera.