Słońce może wkrótce sprowadzić epokę lodowcową

Z podobnym obniżeniem aktywności Słońca mieliśmy do czynienia podczas tak zwanej małej epoki lodowcowej w XVII w. Wówczas w Europie zamarzało Morze Bałtyckie, a w Anglii na zamarzniętej Tamizie odbywały się lodowe jarmarki.

Jeśli te przewidywania się potwierdzą, na północnej półkuli możemy mieć do czynienia z ochłodzeniem, a nie ociepleniem klimatu. Jednak w skali całego globu temperatura spadłaby tylko nieznacznie.

Badania wnętrza, powierzchni i korony Słońca wskazują, że liczba plam słonecznych może się zmniejszyć w ciągu następnego dziesięciolecia, potencjalnie hamując prognozowany proces globalnego ocieplenia.

Liczba plam na Słońcu i inne zjawiska solarne zmieniają się w jedenastoletnim cyklu, ale naukowcy z amerykańskiego Narodowego Obserwatorium Słonecznego (NSO) oraz Laboratorium Badawczego Sił Powietrznych sugerują, że następny cykl będzie znacznie skrócony lub wcale nie wystąpi. Badacze zadają sobie pytanie, czy to spowolnienie nie zapowiada drugiego minimum Maundera, okresu od 1645 do 1715 roku, kiedy plam na Słońcu prawie w ogóle nie było.

W okresie tym, zwanym małą epoką lodowcową, przez dwa miesiące w roku Tamizę skuwała 30-centymetrowa warstwa lodu i po zamarzniętej rzece na odcinku między Whitehallem a London Bridge jeździły konne zaprzęgi. Podobne podróże na lodzie odbywały się przez Bałtyk.

Długotrwałe minimum słoneczne obniżyłoby średnią temperaturę na świecie o mniej więcej 0,5 stopnia. Niektórzy sceptycy klimatyczni zareagowali na ogłoszenie wyników badań stwierdzeniem, że światu nie grozi katastrofalne globalne ocieplenie. Niewielki spadek temperatury tylko częściowo jednak zrównoważyłby wzrost o 4 stopnie do 2100 roku przewidywany przez Międzynarodową Komisję ds. Zmian Klimatycznych w sytuacji, gdyby paliwa kopalne nadal były wykorzystywane na obecną skalę.

Czytaj więcej tutaj