Fascynująca sztuka ulicy

Boli, bo sama byłam kiedyś częścią tej kultury. Zwykłam się wtedy nazywać kontrowersyjnym dzieckiem sztuki, bo niestety tworzenie na ulicy od zawsze wiązało się z pewną nietolerancją i kłopotami. Niemniej jednak miłość do sztuki ulicy pozostanie już we mnie na zawsze, dzięki czemu od czasu do czasu znów chętnie słucham syku wypryskiwanej farby z puszki. Tym bardziej cieszy mnie działanie podjęte przez Szamotulski Ośrodek Kultury na budynku kina. I naprawdę mocno trzymam kciuki za to, by miłośnicy tworzenia na ulicy mogli kiedyś wyjść na przysłowiowe miasto i pokazać, jak piękna ta sztuka może być. Stereotypowe podejście do malowania na murze być może przestałoby w końcu być wandalizmem, a na dodatek miałoby tą siłę w sobie, by zarazić również innych. Bo malowanie – jakby o nim nie mówić – działa jak narkotyk i jest silnie uzależniające. Litery i obrazy żyją w głowie malarza dopóki nie położy on ich na ścianie – wtedy staje się już częścią miasta i może obserwować jego życie, przechodniów, przeróżne sytuacje z zupełnie innego punktu. A litera i obraz staje się wszystkim, o czym malarz może pomyśleć. ..

Liczę, że mieszkańcy pozytywnie zareagują na mural powstały na ścianie kina, a tym samym zupełnie inaczej spojrzą na twórczość „ulicznych artystów”. Od lat marzy mi się już w Szamotułach festiwal graffiti z prawdziwego zdarzenia nawiązujący tematycznie do historii miasta i wybitnych postaci z nim związanych. Kto wie? Może kiedyś to marzenie w końcu się urzeczywistni? Trzymajcie za to kciuki!