TYLKO U NAS: Wspomnienia Powstańca Wielkopolskiego Mariana Kasprzaka [AUDIO]

Marian Kasprzak urodził się 22 marca 1900 r. w Zielińcu powiecie poznańskim, jako syn Jana i Marii zd. Poprawy. W latach 1906 - 1914 uczęszczał do szkoły podstawowej w Swarzędzu i Jutrosinie, a w 1915 r. do gimnazjum w Rawiczu. W latach 1916 - 1917 był w Szkole Handlowej w Poznaniu. Od 1 marca 1917 r. do 15 maja 1918 r. odbywał praktykę jako handlarz zbożowy w Spółdzielni „Rolnik” we Lwówku.

W maju 1918 r. został wcielony do armii Cesarstwa Niemieckiego, do oddziału łączności we Wrocławiu. Do Jutrosina powrócił w listopadzie 1918 r. Pomagał ojcu Janowi Kasprzakowi w organizacji oddziału powstańczego. Gdy dowództwo batalionu przejął porucznik Marian Szulc, Marian Kasprzak organizował i następnie prowadził kancelarię kompanii, a później batalionu.

Był także odpowiedzialny za założenie połączeń telefonicznych kancelarii z pozostałymi oddziałami w terenie. W lutym 1919 r. brał udział w walkach o Rawicz na odcinku Słupia-Miejska Górka. Gdy walki ustały, Marian Kasprzak został wcielony do dawnego batalionu jutrosińskiego, który stał się III batalionem 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich, a później 69 Pułkiem Piechoty Wielkopolskiej. Wziął później udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc m.in. pod Wilnem.

Z wojska został zwolniony we wrześniu 1921 r. w stopniu sierżanta. Od października do grudnia 1921 r. był członkiem Zarządu Spółdzielni „Rolnik” w Sępolnie, a od 1922 do 1939 r. pracował w Centrali Rolników S.A. w Poznaniu, gdzie był kierownikiem działu. W 1925 r. i w 1927 r. odbywał ćwiczenia wojskowe w 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (dawnym 3 Pułku Strzelców Wielkopolskich) w Poznaniu. W 1935 r. wziął ślub z Wandą Pepińską.

Pół roku po wybuchu II wojny światowej, w lutym 1940 r. został wysiedlony do Ostrowca Świętokrzyskiego. Od kwietnia 1940 r. pracował jako kierownik działu zaopatrzenia w ziemniaki, w firmie zajmującej się dostawami żywności w Krakowie. W firmie tej pracowała również żona Wanda i jej siostra Jadwiga Opielińska. W tym czasie pomagał wielu Polakom. Od 1945 r. do 1946 r. pracował w „Społem” w Krakowie, od 1946 r. do 1949 r. - w Małopolskiej Spółce Handlowej Kraków oddział w Poznaniu, a od 1949 r. do 1965 r. w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni w Poznaniu. 31 marca 1965 r. przeszedł na zasłużoną emeryturę.

W 1932 r. otrzymał Medal Niepodległości, w 1957 r. - Odznakę „Zasłużony działacz ruchu spółdzielczego”, w 1959 r. - Wielkopolski Krzyż Powstańczy, w 1968 r. - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1980 r. - Odznakę Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego”, a w 1991 r. - Krzyż za udział w wojnie 1918-1921 oraz wiele innych. Marian Kasprzak zmarł 7 marca 1995 r., a jego żona Wanda Kasprzak - 26 czerwca 1993 r. i spoczywają na cmentarzu junikowskim w Poznaniu, w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich.

Warto dodać, że ojciec Mariana Kasprzaka - Jan, był dowódca Straży Ludowej w Jutrosinie.

CZYTAJ TAKŻE: Nasi Powstańcy: Jan Kasprzak i Marian Kasprzak [ZDJĘCIA]