Dawid Chmielnicki - obrońca z Polonii Chodzież

Dawid Chmielnicki gra w Polonii Chodzież na pozycji stopera w duecie ze swoim kolegom Michałem Piwińskim. Pochodzi z piłkarskiej rodziny jego tata i dwaj bracia też grali.
Dawid Chmielnicki: Swoją przygodę z piłką nożną rozpocząłem tak jak większość młodych zawodników na osiedlu z kolegami. Mój starszy brat Konrad postanowił dołączyć do Polonii Chodzież w której grał kilka lat, ale jakoś nie wiązał z tym przyszłości i postanowił zostać kierowcą i obecnie jest zawodowym kierowcą, którego serdecznie pozdrawiam. Po pewnym czasie zaprowadził mnie i młodszego brata Daniela ( obecnie zawodnika Arkii Gdynia) na trening do Polonii. Wraz z upływającym czasem i staraniem z mojej strony grałem coraz lepiej co widzieli trenerzy, a to sprawiło że w weekend grałem 2 mecze, jeden w piątek w swoim wieku i drugi w sobotę ze starszym rocznikiem. Pod koniec III klasy gimnazjum zostałem wypożyczony wraz z Filipem Konarskim do Nielby Wągrowiec, w której w wieku 17 lat zadebiutowalem w III lidze w meczu z Wartą Poznań, który zakończył się 1:1. Zdarzały mi się lepsze i słabsze mecze co wydaje mi się że jest normalne. W międzyczasie grałem rundę w Leśniku Margonin. Po spadku do IV ligi postanowiłem poszukać innego klubu, niestety jak teraz na to patrzę to zrobiłem błąd odchodząc. Swoich sił spróbowałem w Elblągu w tamtejszej Concordii, w tamtym czasie była to III liga, niestety tam nie dogadałem się z klubem i postanowiłem wrócić w okolice Chodzieży i trafiłem do miejscowości Wysoka, wtedy była to IV liga. Grałem tam pół roku i dostałem telefon z Lubuszanina Trzcianka czy nie chciałbym spróbować zagrać w i chklubie pomyślałem że spróbuje i trenowałem z nimi jednak w końcowym etapie postanowiłem zrezygnować z przyczyn prywatnych i wróciłem na pół roku do Polonii Chodzież. Tutaj po pół rocznej grze wystąpiły jednak problemy moje z klubem i w efekcie wybrałem się do Korony Stróżewo. Pobyt tam uważam za udany gdyż zrobiliśmy awans . No i w końcu trafiłem z powrotem do Polonii Chodzież w której też zamierzamy zrobić upragniony awans. A moim zadaniem jest moc, aby osiągnąć ten cel.
Piłkę nożną kocham bardzo, ale moje hobby to wędkarstwo i grzybobranie tam naprawdę można się zrelaksować.
Chciałbym pozdrowić całą drużynę, kibiców, moich rodziców, braci, wujka Irka, babcię Halinkę i jeszcze ekipę z Infrabetu. Oj zapomniał bym, oczywiście moją dziewczynę Blankę.