Coś z niczego po poznańsku

Z Iwoną Jabłońską o mijającym roku w koszykówce rozmawia Radosław Patroniak

Na początku tego roku okazała się pani najlepszym trenerem w Wielkopolsce w naszym tradycyjnym plebiscycie. Czy w obecnej edycji konkursu ma pani nadzieję na powtórkę sukcesu?

– Wydaje mi się to mało prawdopodobne, bo w ostatnich dwunastu miesiącach nie miałam tak spektakularnej imprezy jak w 2005 r., kiedy z reprezentacją kadetek zdobyłam na mistrzostwach Europy w koszykówce brązowy medal. Nie był to jednak dla mnie rok stracony, bo trzy klubowe tytuły mistrza Polski w kategorii młodziczek, kadetek i juniorek mówią same za siebie. W tych dwóch pierwszych kategoriach MUKS Poznań wygrywał zresztą po raz trzeci z rzędu. Do pełni szczęścia zabrakło awansu do ekstraklasy, ale co się odwlecze, to nie uciecze...

PZKosz nie zrezygnował z pani usług, ale dopiero w przyszłym roku znowu będzie pani pracować na własny rachunek?

– Tak można powiedzieć, bo ostatnio tylko pomagałam trenerowi Romanowi Skrzeczowi w prowadzeniu reprezentacji do lat 18. Mam nadzieję, że w przyszłym roku moje brązowe kadetki lepiej spiszą się niż ich starsze koleżanki w tym roku. Finały ME w tej kategorii wiekowej zaplanowano na przełomie czerwca i lipca w Serbii. Jeśli awansujemy do czołowej ósemki, będzie powód do zadowolenia.

Sukcesy w koszykówce młodzieżowej to nie tylko potwierdzenie właściwego rozwoju szkolenia, ale również gwarancja odrodzenia drużyny seniorek. Nasze talenty nie mogą się jednak szybko przebić w dorosłej koszykówce. Dlaczego tak się dzieje?

– Uważam, że wciąż jesteśmy potęgą w koszykówce, ale niestety, mamy zły system selekcji. Cierpią na tym zawodniczki, kluby i w konsekwencji także reprezentacja seniorek. Martwię się tym, że pracując w trudnych warunkach nie mamy sobie równych w kraju. Takich ośrodków jak nasz powinno być kilka.

Więcej w dzisiejszym wydaniu [

](http://www.glos.com) lub [

](http://www.prasa24.pl)